गत हप्ता अभियन्ता आशिका तामाङ पक्राउ परिन् । उलाई प्रहरीमाथी अभद्र व्यवहार गरेको आरोपमा पक्राउ गरिएको थियो । नेपालमा उनको क्रियाकलापले खुसी हुने पनि निकै ठूलो जमात छ । जनसमर्थनको भरमा उनले केही राष्ट्रसेवकहरूलाई अभद्र व्यवहार सहित उत्ताउलो व्यवहार चैं देखाएकी थिइन् तर उनलाई हथकडी नै लगाएर पक्रेको विषयमा धेरै बुद्धिजीवीहरूले समेत विरोध गरेका छन् ।
नेपालमा समाजसेवी र अभियन्ताहरूको उपस्थिती एक महत्वपूर्ण सामाजिक परिवर्तनको रुपमा आएको छ । यी व्यक्तिहरूले समाजका भिन्न–भिन्न समस्याहरूका विरुद्ध आवाज उठाउँदै आएका छन्, तर यसको मूल कारण भनेको राज्यको नालायकी र जनताको आवश्यकता हो । जब राज्यले आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्न असफल हुन्छ, तब समाजमा समस्या बढ्छ र त्यसको समाधान खोज्न अभियन्ता र समाजसेवीहरू जन्मिन्छन् ।
राजनीतिक स्थिरता र सुशासनको अभावले गर्दा नागरिकहरूले आवश्यक सेवाहरू र सुविधाहरू प्राप्त गर्न कठिनाइ भोगिरहेका छन् । स्वास्थ्य, शिक्षा, र आधारभूत पूर्वाधारको अभावले गर्दा जनतामा असन्तुष्टि फैलिएको छ । यसले समाजमा हताशा र निराशा पैदा गरेको छ, जसको परिणामस्वरूप धेरै व्यक्तिहरूले समाजसेवी र अभियन्ताको भूमिकामा प्रवेश गर्नुपरेको छ ।
राज्यको नालायकीका कारण, नागरिकहरूको जीवनस्तरमा गिरावट आएको छ । स्वास्थ्य सेवामा असमानता, शिक्षामा गुणस्तरको कमी, र रोजगारको अभावले गर्दा युवा वर्ग निराश भइरहेका छन् । यी समस्याहरूका समाधानका लागि अभियन्ता र समाजसेवीहरू सक्रिय भइरहेका छन् । उनीहरूले समुदायमा शिक्षाको स्तर वृद्धि गर्न, स्वास्थ्य सेवामा सुधार गर्न, र सामाजिक न्यायका लागि संघर्ष गर्नका लागि विभिन्न कार्यक्रम र अभियानहरू सञ्चालन गर्दैछन् ।
अभियन्ता र समाजसेवीहरू समस्याको पहिचान गरी त्यसको समाधानका लागि काम गर्दछन् । उनीहरूले विभिन्न अभियानहरू चलाएर जनचेतना वृद्धि गर्छन्, जसले गर्दा नागरिकहरूमा अधिकार र कर्तव्यको बारेमा जागरूकता फैलिन्छ । उनीहरूको काम केवल सरकारको कमीलाई पूर्ति गर्नु मात्र होइन, बरु समाजमा सकारात्मक परिवर्तन ल्याउनु पनि हो ।
उदाहरणका लागि, महिला अधिकारका लागि काम गर्ने अभियन्ताहरूले लैंगिक समानताको लागि संघर्ष गर्दै आएका छन् । उनीहरूले महिलाहरूलाई शिक्षित गर्न, स्वास्थ्य सेवामा पहुँच बढाउन, र रोजगारका अवसरहरू सिर्जना गर्नका लागि विभिन्न कार्यक्रमहरू सञ्चालन गर्छन् । यसले महिलाको स्थिति सुधार्न र समाजमा समानताको भावना सृजना गर्न मद्दत पुर्याउँछ । तर, राज्यको नालायकीका कारण उत्पन्न भएका त्यस्ता थुपै्र समस्याहरूलाई समाधान गर्न एक हितकारी राज्यको आवश्यकता छ । हितकारी राज्यले नागरिकहरूको अधिकार र आवश्यकताहरूको संरक्षण गर्नुपर्छ ताकि फेरि समाजसेवाको नाममा अर्को आशिका तामाङ, धुर्मुस–सुन्तली, रवी लामिछानेहरू नजन्मिऊन् । जनताको पक्षमा काम गर्ने जिम्मेवारी राज्यको हो, नकी नागरिकको ।
